لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه و هدف حافظه کاری، اصلی ترین رکن حافظه جهت انجام تکالیف شناختی است. هدف این تحقیق بررسی تاثیر تحریک الکتریکی فراجمجه ای مغز بر حافظه کاری جانبازان و معلولان ورزشکار می باشد. مواد و روش ها نوع تحقیق نیمه تجربی است. 24 نفر از جانبازان و معلولان ورزشکار شیراز به صورت نمونه گیری در دسترس در این تحقیق شرکت کردند. پس از اجرای پیش آزمون، شرکت کنندگان به صورت تصادفی در دو گروه تحریک واقعی و ساختگی قرار گرفتند. در گروه تحریک الکتریکی واقعی، الکترود آنودال بر روی قشر پیش پیشانی خلفی جانبی (DLPFC) چپ و الکترود کاتودال در بالای حفره ی چشمی سمت چپ (1FP) قرار گرفت. محل قرارگیری الکترودها در گروه شم همانند گروه تحریک واقعی بود ولی جریان تحریک پس از 30 ثانیه قطع می شد. میزان تحریک ارائه شده بوسیله دستگاه، 2 میلی آمپر و به مدت 15 دقیقه بود که در طی سه جلسه با فاصله زمانی 48 ساعت در هر جلسه صورت گرفت. پس از پایان جلسات سوم پس آزمون به عمل آمد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنکوا و نرم افزار SPSS نسخه 22 انجام شد. نتایج نتایج نشان داد که در تکلیف حافظه کاری بین گروه تحریک واقعی و شم تفاوت معناداری وجود دارد (0001/0P=). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که عملکرد گروه تجربی نسبت به ساختگی (0001/0P=) بهتر می باشد. نتیجه گیری در یک نتیجه گیری کلی می توان بیان کرد که tDCS آنودی در ناحیه DLPFC با تحریک 2 میلی آمپری می تواند موجب بهبود حافظه کاری در ورزشکاران جانباز و معلول گردد.

زمینه و هدف یکی از عوامل موثر در موفقیت هوانوردان، میزان توانایی توجه و قابلیت جستجوی بینایی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی عملکرد جستجوی بینایی و کارکردهای توجهی هوانوردان بر پایه مداخله تحریک الکتریکی فراجمجمه ای انجام شد. روش ها پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی غیر تصادفی، نیمه آزمایشی با طرح متقاطع تک سوکور بود. جامعه آماری پژوهش، هوانوردان نظامی یک مرکز آموزشی شهر تهران در سال 1401 بودند. از جامعه آماری تعداد 12 نفر (با میانگین سنی 4/82±, 37/53) به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و در سه نوبت تحت تحریک الکتریکی فراجمجمه ای با فاصله زمانی دو روز برای هر تحریک مورد بررسی قرار گرفتند. پروتکل شامل یک جلسه تحریک الکتریکی فراجمجمه ای در حالت های تحریک آنودال، کاتدال و شم بود. ابزار پژوهش شامل آزمون عملکرد پیوسته و آزمون دقت متمرکز و پراکنده بود. یافته ها نتایج بررسی فرضیه ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد که تحریک الکتریکی مستقیم مغز در کاهش زمان واکنش جستجوی بینایی و افزایش پاسخ صحیح جستجوی بینایی تاثیر معنادار دارد (0/05≥, P). همچنین، تحریک الکتریکی مستقیم مغز در کاهش زمان واکنش گوش بزنگی و پاسخ صحیح گوش بزنگی هوانوردان تاثیر معنادار داشت. همچنین بررسی تفاوت موقعیت تحریک انجام شده نشان داد که تحریک آندی نسبت به سایر موقعیت های تحریکی اثربخشی بیشتری دارد (0/05≥, P) و باعث کاهش زمان واکنش جستجوی بینایی و افزایش پاسخ صحیح جستجوی بینایی هوانوردان شده است. نتیجه گیری به نظر می رسد می توان که برای حفظ تمرکز و مدیریت توجه هوانوردان (یعنی در هرلحظه آگاهی و کنترل داشته باشند و توجه آن ها به بهترین شکل به سیگنال های مرتبط با هدف معطوف شود) می توان از تحریک الکتریکی فراجمجمه ای مغز استفاده نمود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف: تنظیم هیجان عاملی مهم و تعیین کننده در بهزیستی روانی و عملکرد اثربخش افراد است، که نقش اساسی در سازگاری با رویدادهای استرس زای زندگی ایفا می کند. افرادی که اختلال در تنظیم هیجانی را تجربه می کنند ممکن است علائمی مانند رفتارهای تکانشی، اضطراب شدید، پرخاشگری و مشکلات در فراشناخت را نشان دهند. هدف این مطالعه بررسی اثربخشی تحریک الکتریکی فراجمجمه ای با چگالی بالا (HD-tDCS) در قشر پیش پیشانی خلفی-جانبی (DLPFC) مغز بر بهبود بدتنظیمی هیجانی و همچنین سرعت پردازش اطلاعات مغزی افراد می باشد.روش ها: این مطالعه یک تحقیق پیش­ آزمون-پس­ آزمون است. در این مطالعه از 20 شرکت کننده سالم (جنسیت مرد، راست دست) استفاده شد. شرکت کنندگان به طور تصادفی در دو گروه تحریک آندال و گروه شم (کنترل) قرار گرفتند. با کامل کردن پرسشنامه ­های ERQ و DTS و همچنین انجام آزمون PASAT پیش و پس از تحریک الکتریکی مغز به روش HD-tDCS در ناحیه L-DLPFC، این مطالعه مورد پیگیری و انجام قرار گرفت.یافته ها: پس از مداخله (تحریک) در مقایسه پیش و پس آزمون بین گروه تحریک و گروه کنترل از لحاظ متغیر ارزیابی، سرکوبی، جذب شدن به وسیله هیجانات منفی، تنظیم تلاش ها برای تسکین پریشانی، تعداد پاسخ درست آزمون پاسات و زمان پاسخ آزمون پاسات تفاوت معنی داری وجود داشت (0/05>P). این موضوع نشان دهنده اثربخشی مداخله (تحریک آندال) بر این مولفه ها بین گروه تحریک و کنترل می باشد. اما بین گروه تحریک و گروه کنترل از لحاظ متغیرتحمل پریشانی هیجانی، برآورد ذهنی پریشانی و تعداد پاسخ نادرست آزمون پاسات تفاوت معنی داری وجود نداشت (0/05نتیجه گیری: تحریک الکتریکی فراجمجمه ­ای با چگالی بالا (HD-tDCS) در قشر پیش پیشانی خلفی-جانبی (DLPFC) سمت چپ باعث بهبود برخی از مولفه های بدتنظیمی هیجانی شده و همچنین میزان سرعت پردازش اطلاعات مغز را نیز بهبود می بخشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه مداخلات تکنولوژیک همانند تحریک الکتریکی مغز ممکن است در فرایندهای شناختی و شخصیتی افراد وابسته به مواد همانند وابستگی به نیکوتین اثرگذار باشد. هدف هدف از انجام این مطالعه بررسی اثربخشی تحریک الکتریکی فراجمجمه ای با جریان متناوب در فرکانس آلفا، بر بازداری و تکانشگری افراد وابسته به نیکوتین بود. روش ها طرح پژوهش در این مطالعه نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل و شم بود. 30 نفر افراد وابسته به نیکوتین واجد شرایط از شهرستان مشهد و با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به 3 گروه 10 نفره تقسیم شدند. گروه اول تحریک را در 8 جلسه 20 دقیقه ای و در ناحیه پیش پیشانی خلفی جانبی دریافت کردند. گروه دوم به شکل شم تحریک شده و گروه سوم به صورت کنترل هیچ تحریکی دریافت نکردند. داده های این مطالعه توسط تکلیف برو-نرو و پرسش نامه بارت (1995) جمع آوری شدند. بعد از 8 جلسه بازداری و تکانشگری افراد ارزیابی شدند و نتایج با روش تحلیل کوواریانس چند متغیره ارزیابی شدند. همچنین بعد از 2 ماه، بازداری افراد توسط روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، ارزیابی شد. یافته ها اثربخشی مداخله تحریک جریان متناوب الکتریکی براساس موج آلفا بر بازداری در کوتاه مدت و بلندمدت به طور معناداری در گروه آزمایش با گروه های دیگر متفاوت بود (0/001=P). تفاوت معناداری بین این 3 گروه در تکانشگری وجود نداشت (0/7=P). نتیجه گیری مداخله تحریک جریان متناوب الکتریکی براساس موج آلفا برافزایش بازداری در کوتاه مدت و بلند مدت در افراد وابسته به نیکوتین موثر است. در نتیجه این روش ممکن است در آینده با پژوهش های بیشتر برای افزایش بازداری افراد وابسته به نیکوتین استفاده شود. این روش بر تکانشگری افراد وابسته به نیکوتین موثر است و باعث کاهش تکانشگری افراد وابسته به نیکوتین شد، اما اثر معناداری ندارد. این نتیجه گیری ها نیازمند بررسی ها و آزمایشات بیشتر است.

مقدمه: به نظر می رسد که تحریک جریان مستقیم فراجمجمه ای (tDCS) مخچه در مقایسه با سایر نواحی مغز، ناحیة مؤثری در بهبود تعادل افراد مسن است؛ بنابراین تحقیق حاضر با هدف مقایسة اثر tDCS مخچه و DLPFC بر تعادل ایستای سالمندان مرد انجام گرفت. روش پژوهش: در این تحقیق نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون، از بین سالمندان مرد با دامنة سنی 60 تا 80 سال، 60 سالمند سالم به صورت داوطلبانه برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند و به صورت تصادفی در چهار گروه 15 نفری مداخله tDCS مخچه، tDCS قشر جلوی مغزی جانبی پشتی چپ (DLPFC)، tDCS ساختگی مخچه و tDCS ساختگی DLPFC قرار گرفتند. شرکت کنندگان در مرحلة پیش آزمون و پس آزمون در 3 کوشش 30 ثانیه ی اقدام به ایستادن روی صفحة نیرو کردند. در مرحلة مداخله، که به مدت دو هفته و هر هفته 5 جلسة متوالی و هر جلسه 20 دقیقه به طول انجام یافت، تحریک مربوط به هر گروه انجام گرفت. داده ها به روش تحلیل کوواریانس تک متغیری تحلیل شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تحریک tDCS مخچه و DLPFC بر تعادل ایستای (جابه جایی قدامی-خلفی و مرکزی-جانبی مرکز فشار) مردان سالمند تأثیر معنا داری دارد (0/05>P). اما بین tDCS مخچه و DLPFC در تعادل ایستای سالمندان مرد تفاوت معنا داری وجود ندارد (0/05نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر به مربیان و متخصصان سالمندی پیشنهاد می شود که از مزیت های tDCS مخچه و DLPFC در بهبود تعادل ایستای سالمندان مرد بهره گیرند.